تفاوت دهه شصتی ها و دهه هشتادی ها!!

زندگی زیباست !

اگر توانم باشد که یک دل را از شکستن باز دارم
به بیهودگی زندگی نخواهم کرد
اگر یارای آن داشته باشم که یک تن را از رنج برهانم
یا دردی را تسکین بخشم
یا انسانی تنها را یاری کنم
که دیگر بار بسوی شادی باز گردد
به عبث زندگی نخواهم کرد

حسرت

معنی حسرت رو توی هیچ کاغذی نمیشه نوشت...

روی هیچ صفحه ی سفیدی نمیشه تایپ کرد...

با هیچ زبونی نمیشه توضیح داد....

حسرت خلاصه میشه تو همین فاصله ی من و تو

گل همیشه بهارم

گل همیشه بهارم

چه بر خاک

چه در خاک

کاش برسم به دیدارت..

دلتنگی

دیروز دلم تنگ شد

 و با آسمان و دلتنگی‌اش

با زمین و تنهائیش

با خورشید و نبودنش

به یادت سخت گریستم..

کاش برسم به دیدارت

ومن در سر دارم هوایت را ....

نگاه مهربان و آرام بخشت را

کاش برسم به دیدارت ...

برای آنکه باید باشد و نیست.

اندوه تو از چیست ؟

سبب ساز سکونت مبهمت چیست ؟

 برای آنکه باید باشد و نیست...

بغض

بغض

روی ثانیه هایم راه می رود

دوباره تو را کم آورده ام

تو را

و عطر صبوری هایت را

کودکانه در آغوشم بگیر

به یادروزهای دوران طفولیت

که بهانه گریه ام گرسنگی بود

میخواهم به جایش برای دلتنگی ام گریه کنم

منتظر وصال تو هستم

نشسته ام بیقرار...،

خسته ، چشم به راه ..

حساب زمان را ندارم نمی دانم این چندمین جمعه است  که به انتظار نشستم.... 
جمعه که می آید تو در من تازه میشوی ....

ندبه های دلتنگی من تو را صدا میزنند ..

مولا

ادعا میکنم که با تو هستم  نمی دانم شاید این ادعایی بیش نباشد ،

این گناهان من است که غیبت تو را طولانی کرده...، 

گناهانی که مرا از تو دور کرده اند نه تو را از من ....

این روز ها هوای جهان هوای رنج است ..

سرد و طوفانی ..

بیا که صاف شود این هوای طوفانی ..

بیا بر دل خسته زمین بتاب ...

که بی تاب است ..

آخر یک روز خواهی آمد

در هوای بیقرای انتظار

منتظر نسیم وصال تو هستم

------------------------------------------------------------

   ( دلم دو باره خبر می دهد ظهور تورا

                                                      بدون فاصله حس میکنم حظور تورا )

آلزایمر مادر!

 

چمدونش را بسته بودیم،با خانه سالمندان هم هماهنگ شده بود
کلا یک ساک داشت ،

کمی نون روغنی، آبنات، کشمش ،چیزهایی شیرین، برای شروع آشنایی …
گفت: “مادر جون، من که چیز زیادی نمیخورم یک گوشه هم که نشستم نمیشه بمونم، دلم واسه نوه هام تنگ میشه!”
گفتم: “مادر من دیر میشه، چادرتون هم آماده ست، منتظرن.”

گفت: “کیا منتظرن؟ اونا که اصلا منو نمیشناسن! آخه اون جا مادرجون، آدم دق میکنه ها، من که اینجا به کسی کار ندارم اصلا، اوم، دیگه حرف نمی زنم. خوبه؟ حالا میشه بمونم؟”
گفتم: “آخه مادر من، شما داری آلزایمر می گیری همه چیزو فراموش می کنی!”

گفت: “مادر جون، این چیزی که اسمش سخته رو من گرفتم، قبول! اما تو چی؟ تو چرا همه چیزو فراموش کردی پسرم؟!”
خجالت کشیدم …!