کال

کالیم که سرسبزدل ازشاخه بریدیم
تا حادثه ی سرخ رسیدن نرسیدیم

خون خورده ی دردیم و چراغانی داغیم
گل کرده ی باغیم و به چیدن نرسیدیم

دل گرفت

میخواستم ‌برای‌کسی ‌درددل
کنم
اما به‌جای عرض‌شکایـت دلم
گرفت

گفتی"خدا مراببرد روبه‌راه راست"
بی‌اختیار بعد دعایــت دلم گرفت

سوی نگارم

در‌این ایام‌کتاب ‌که‌در بر میگیرم
ناخودآگاه سوی نگارم پر میگیرم

جزا و مدنی و دادرسی بهانه است
میروم سوی قرارم خبر میگیرم

تفأل

به یاد آن کسى که چشم هایش برده جانم را
تفأل میزنم هر شب مفاتیح الجنانم را

من آن آموزگارم که سوال از عشق میپرسم
ولیکن خود نمیدانم جواب امتحانم را

سبب تنفس

تنها سبب‌ِ تنفس ممتد، تو

در من ضربانِ قلب اگرباشد، تو

تحلیل جواب آزمایش میگفت:

ده درصد خود منم، نود درصد، تو

بزرگـــــتر که میشوی

غصــــه هایتـــــ زودتر از خودتــــ قـــد میکشند

لبخنــــدهایتــــــ را در آلبوم کودکیتـــــ جامیگذاری

و ناخواســـته وارد دنیاى لبخندهای مصنوعی میشوى

شاید بزرگ شدن

آن اتفاقى نبود که انتظارش را داشتیم...

دلم درگیر یاد توست

نمی دانم چرا وقتی،

دلم درگیر یاد توست،

هوا دلگیر و بارانیست...

صدای رعد هم جاریست...

نه رویایی ، نه کابوسی ،

هر آنچه هست بیداریست...

نمکدان می شود ابر و...

نمکها روی زخم دل ...

و این آغاز یک موضوع

تکراریست...!

هنرها دارد این باران،

از آن لحظه که می بارد،

تبم در گریه می سوزد...

تحمل کینه می توزد...

و تن هم طبق معمول همیشه

پیله ی افسوس می دوزد...

دلم دلتنگ یاد توست.......

محرم که میشود

این روزها " دلم درد " میکند !!

نسخه ها را بد پیچیده اند ،،

حرفم را نمیفهمند ،،

دوا و دارو گرهی باز نمیکند ...

محرم که میشود :

دلم درد دارد ...

آرام نمیگیرد ...

حرم میخواهد ...

هوایی میشود ...

حال و روز این روزهایم را هیچ دکتری تشخیص نمیدهد !!

من اما خوب میدانم ..،

دردم کربلاست،،

و آرام دلم ح س ی ن...

این روزهای دور از "حرم" فقط زیارت عاشورا ست دوایم...!!

چشم کودکی

نمیدانم دنیا فرق کرده است

یا چشم های من ...

دنیایی که با چشم های کودکی دیده بودم

خیلی زیباتر بود .

دلتنگ

دلـــــت ڪہ تنـــــگہ یڪ نفـــــر باشـــــہ،
تمـــــوم تلـاشـت رو بُڪنـے ڪہ . . . 
خـــــوش بگذرونـــــے و لحظہ اے فراموشـش ڪنے،
 فایــــــــــده اے نـــــداره . . 
تـــــو دلـــــت تنگــــــــــہ، 
دلـــــت بـــــرای همـوݧ یڪ نفـر تنـــــگـہ 
تـــــا نیایـــــد، تـــــا نباشـــــد، 
تــــــــــو هنــــــــــوز دلتنگــــــــــے 
و دلتنگــــــــــے درد ڪمے نیســــــــــت.