حقیقت

حقیقت اینـــه کــــه:
هــــرچی مهـــربونتر باشی؛
بیشتـــر بهت ظلم میکـــنن...
هــــرچی صـــادق تـــر باشی؛
بیشتـــر بهت دروغ میگــــن...
هـــرچی خـــودتو خاکی تـــر نشون بـــدی؛
واست کمتـــر ارزش قائلنـــد...
هـــرچی قلبتـــو آسونتـــر در اختیار بـــذاری؛
راحت تـــر لـــهش میکـــنن...
و اگــــر بدونند کـــه منتظـــری و بهشـــون احتیاج داری...؛.
انـــدازه یه دنیا ازت فاصلـــه می گــــیرند!!!

فقط بگو

ﺣـــــــﺮﻑ ﺑـــــﺰڹ ...
ﺻﺪﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ
ﺑﮕــــــــــﻮ ...
ﻓﻘﻂ ﺑﮕﻮ
ﭼــہ ﻓـــﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ
ﺍﺯ ﻣـــڹ
ﺍﺯ ﺗـــﻮ
ﺍﺯ عشقموڹ 
ﺩﺭ ﺁﻏــﻮﺷــﻢ ﺑــﮕــﯿــﺮ
ﻭ ﺩﺭ ﮔــﻮﺷــﻢﺍﺯ ﻣـــﺎﻧـــﺪڹ ﺑــﮕـــﻮ
ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡ ﻫﺎﯾـــــے ﺑﮕﻮ
ڪہ ﺍﺯ ﺷﻨﯿﺪﻧﺶ ﺩﻟﻢ ﺑﺮﯾﺰﺩ...
ﮔـــﻮﻧـــہ ﻫــﺎے ﺧــﺠــﺎﻟــﺘــے ﺍﻡ ﺭﻧــﮓ ﺑــﮕــﯿــﺮﺩ
ﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮے ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ ﺑﮕـــــو
ڪہ ﭼﮕﻮنہ ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﻫﻮﺍیت ڪرده
ﺍﺯ ﻫــﺮ ﭼــہ ﺧــﻮﺩﺕ ﻣــﯿــﺨــﻮﺍﻫـے
ﺍﺯ ﺧـــﻮﺩﺕ ﺑـــﮕـــﻮ
ﭼـــہ ﻓــﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ ﺍﺯ ﭼـــہ...
ﻓـــﻘــــﻂ ﺑـــﮕــــﻮ
ﺣـــﺮﻑ ﺑـــﺰﻥ
ﻋﺎﺷﻘﺎنہ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ...

قصه من و تو

                 قصه ےآسمان وزمیـــــــــن است...
           هیچ وقط به هم نمےرسیم...
                           مگرقیامتے به پاشــــــــــــــــود.

تنهایی

این وصله ها
به آغوش تنهای من نمیچسبد...
نمیدانم دردم چیست؟
یا از تنهایست،
یا بودن کسی که دوستش دارم و نیست...!!
گاهی نه آشنا درد را میفهمد
نه حتی صمیمی ترین دوست
گاهی باید تنهایی ، درد را فهمید
تنهایی ، خلوت کرد
تنهایی ، آرام شد
و‌تنها خدا میداند
چه میگذرد در دلت

نسیم بهاری یاد تو

در کوچه پس کوچه های عشق

نسیم بهاری یاد تو

از باغ درخت خاطراتم گذشت

پس کی شکوفه های درخت احساسم

مرا به دیدار تو به ارمغان می آورد .

محبوب مطلق

محبوب مطلق فقط اوست و

هرجا محبوبی هست بخاطر اینست که نشانی از آن محبوب مطلق در او هست ...

دکتر حسین الهی قمشه ای

خداوند میبیند و میپوشاند

ﭘﻨﺎﻩ

ﻣﯿﺒﺮﻡ ‏« ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ‏» ،

ﺍﺯ ﻋـﯿﺒﯽ ﮐﻪ؛

‏« ﺍﻣﺮﻭﺯ ‏» ﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ،

ﻭ؛

‏«ﺩﯾﺮﻭﺯ ‏» ؛

‏«ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ‏» ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ،

‏«ﻫـﻤﺎﻥ ﻋﯿـﺐ ‏» ؛ ﻣﻼﻣﺖ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ .

ﻣﺤﺘﺎﻁ ﺑﺎﺷﯿﻢ؛

ﺗﻮ ‏«ﺳﺮﺯﻧﺶ ‏» ؛

ﻭ ‏«ﻗﻀﺎﻭﺕ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﯾﮕﺮﺍﻥ ‏».

ﻭﻗﺘﯽ؛

ﻧﻪ ﺍﺯ ‏«ﺩﯾﺮﻭﺯ ﺍﻭﻥ ‏» ﺧﺒﺮ ﺩﺍﺭﯾﻢ؛

ﻧﻪ ﺍﺯ ‏«ﻓﺮﺩﺍﯼ ﺧﻮﺩﻣﻮﻥ ‏»

و خدایی که در این نزدیکی است ...

نَفـــــس مـــــیکِشَــــم در هـــوایِ "مــــهـربــانــــیهـایِ نـــابـــت"

بسوی دوست دستی بلند کن

گیله مرد میگفت : وقتی انسان بدنیا می یاد دستاش پر از نیازه ،

و عجیبه که هر چه جلوتر میره نیازش هم بیشتر و متنوع تر میشه ؛

ولی آیا هیچ از خودمون پرسیدیم که اینهمه نیاز و نیازمندی برای چیه ؟

خداوند بزرگ صمد و بی نیازه

و با رحمان و رحیم بودنش نیاز بنده هاش رو به بالاترین قیمت خریداره ،

 کافیه نیازمون رو درگاهش ببریم و فقط از او بخوایم.

همتی کن و بسوی دوست دستی بلند کن.